Work in progress, we're working on this page!

Voorwoord: aangezien er zoveel gebeurd is in mijn leven wat allemaal invloed heeft gehad op mijn persoonlijke ontwikkeling, spirituele groei en ervaringsdeskundigheid, geef ik puntsgewijs een korte opsomming. Elke heftige gebeurtenis is gepaard gegaan met veel bezinning, intuïtie, contact met gidsen en het versterken van mijn contact met hun en mijn spirituele gaven. Vergroten van mijn bewustzijn. En het leren vertrouwen en overgeven aan het leven. Daarnaast heeft al dit lijden me diep naar mijn kern gebracht. Mijn ziel geslepen. En laten zien hoe krachtig die kan zijn. 

Sommige details zijn weggelaten vanwege twijfel over kwetsbare informatie. Relevante. Maar meer om te benoemen in de vetrouwelijke directe interactie. 

-Geboren in Rotterdam, december 1995. 

-VWO middelbaar onderwijs

-Mijn moeder word ernstig ziek, een hoofdpijn die haar zo verzwakte dat we twijfelde of ze er levend doorheen ging komen. Daarvoor altijd ziek geweest met o.a. burnout.

-Getuige van een zwangere Somalische overbuurvrouw in de flat tegenover ons huis die, in een ruzie met haar man die haar slaat en toeschreeuwt, zo bang word dat ze over het balkon gaat hangen en zelfmoord pleegt.

-Begin uitval en chronische ziekte op leeftijd van 14 en een half. Druk op de ogen, duizelingen, zwart worden voor de ogen en extreme moeheid in de laatste maand voor de vakantie in het tweede jaar VWO. Als een griepje dat niet door wou zetten.

-Flauwte in de vakantie. Daarna rap verergering van klachten. Niet verdragen van prikkels, vreemd waarnemen daarvan, stoeptegel patronen die me duizelen, spierpijn en zwakte in het hele lijf, verschrikkelijke benauwdheid, buiten adem zijn met hartkloppingen en hoofdpijn. Een hoofdpijn die resulteerde in 3 maanden non stop migraine in de eerste maanden van het chronisch ziek worden. Ik ben meegenomen naar de acupuncturist van mijn moeder, die langzaam verbetering teweeg kon brengen.

-i.v.m Rotterdamse leerplicht mocht ik niet langer dan een jaar ziek thuis blijven. Nog steeds was ik nergens officieel mee gediagnosticeerd daar fibromyalgie en ME/ CVS niet als zodanig erkend en begrepen waren. Wel waren er revalidatie trajecten mogelijk, wat haaks op elkaar stond en waar ik toentertijd dus ook niet voor heb gekozen. Extern ondersteunden zij wel, maar na een jaar een lager niveau op school te hebben geprobeerd op te bouwen, werd de druk teveel en was 'de rek nog verder uit het elastiekje'. Ik viel nog een keer uit; dit maal nog harder en met de nodige beangstigende ervaringen die ik dat verplichte jaar had opgedaan.

-Ondertussen waren onze oude buren verhuisd. We kregen nieuwe buren, Antilliaanse mensen, waarvan hun leefstijl zo uitbundig en asociaal was dat we wanhopig probeerden weg te komen. Met veel geluk lukte dat en we verhuisden naar een klein Brabants dorpje Standdaarbuiten. Ondertussen had daarentegen mijn vader ook een burnout opgelopen. Ik was 16 en een half.

-Ondanks dat we genoten van onze nieuwe plek en eindelijk rust leken te vinden, sloeg wederom het noodlot toe. Binnen 2 jaar kreeg mijn vader een hartinfarct. Kort revalideerde hij en klom hij op, maar na een half jaar bleek hij een longontsteking te hebben. Een longontsteking die al gauw meer te vertellen had want hij werd gediagnosticeerd met een zeldzame vorm van nierkanker die uitgezaaid was op de longen en de lymfe.

-Na ongekend veel tegenslag overlijdt hij op 18 december, 20 dagen voor mijn 20e verjaardag.

-Mijn vader, onze geliefde en mantelzorgen, is verdwenen en wij zijn doodop van alles wat er gebeurd is. We hebben niet tot weinig hulp en doen er alles aan om weer rustig en stabiel te worden en ons hoofd boven water te houden.

-Na 3 jaar bezwijkt mijn moeder onder de druk van het ziek zijn gecombineerd met de verantwoordelijkheid en het verdriet omwille van het overlijden van haar zielsverwant. Er is weinig, niet, tot nergens toereikende hulp voor ons en dit alles begint in de kerstperiode. Alle mogelijke hulp staat vanwege de kerst dus ook op een heel laag pitje. Ik hou haar zo lang als mogelijk op de been, al kan ik niet op mijn eigen benen staan. Na 2 weken ergens te zijn ondergebracht net als zij, houd mijn verblijf op en besluit ik ook mijn moeder terug naar huis te halen. Alle sporen liepen dood dus ik besloot met mijn hooggevoeligheid en inzicht haar vanaf nul opnieuw te helpen opbouwen. Fysiek en psychisch. Met resultaat want met af en toe onverwachte hulp die op ons pad kwam en door het universum geboden werd, is ze weer na twee a drie jaar de vrouw die ze was en nooit kon zijn en is ze gelukkig met een nieuwe man. Ook ik vond liefde en al ben ik nog steeds ziek en is makkelijk het verkeerde woord, we klimmen en hebben het beter dan dat we het een lange tijd ooit gehad hebben. Niet te spreken over de kracht, groei en een nieuwe manier van leven en spiritueel inzicht dat we hebben gekregen. 11:11, 16-03-2021

Bijwerking 19 oktober 2021

Teruggeworpen op het Zelf en start van een nieuwe leerperiode met thema's die niet in de relatie uitgewerkt konden worden. Einde relatie. Straks hopelijk een nog breder scala aan wijsheid als ervaringsdeskundige om jullie te helpen. Want ondanks menselijke pijn en verdriet zie ik dat echt zo. Liefs❤️